Yıllar önce, hemen bütün ortamlar için belleğinden bir Puşkin şiiri, alıntısı çıkarıp neredeyse huşu içinde okuyan bir dostuma sormuştum: “Nedir sizin Puşkin’de bulduğunuz, neden adeta kendinizden geçiyorsunuz Puşkin okuduğunuzda?” “Her şey,” demişti bana, “aşk, dostlar, güz, bahar, hürriyet, kar, anne, esaret, zulüm, çocuklar... Bütün duygulara, her ortama uygun şiirleri var Puşkin’in, üstelik öyle içten, öyle naif ki...” Sanırım kilit kelime budur: “naif.” Belki tam da bu yüzden, bütün halkların ruhunda yatan o saf, bozulmamış, çocuksu yanı bulup çıkardığı için büyük bir edebiyatçıdır o. Puşkin, Müteveffa İvan Belkin’in Hikâyeleri’ni 1830’da, Nijni Novgorod’da aile mülkü olan Boldino Köyü’nde yazdı. İlk kaleme alınan hikâye, “Cenaze Levazımatçısı” 9 Eylül tarihini taşır; “İstasyon Şefi” 14 Eylül, “Köylü Küçük Hanım” 20 Eylül, “Atış” 14 Ekim, “Tipi” ise 20 Ekim tarihlidir. Dostu şair Pyotr Aleksandroviç Pletnov’a 9 Aralık’ta “Baratınski’nin gülmekten öldüğü beş hikâye kaleme aldım,” diye yazar. Sonra da bunları imzasını koymadan “Müteveffa İvan Petroviç Belkin’in, A. P. tarafından Yayınlanan Hikâyeleri” başlığıyla yayınlatır. Hikâyeler Puşkin’in imzasını taşıyarak ilk kez 1834’te yayınlanmıştır HY
(Tanıtım Bülteninden)
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.