10 yaşında odamda kurduğum küçücük dünyam, bana yara verenlere çok gelmiş olsagerek,duvarlarıma irin ruhlarından çemberler, her gece bitip geçmeyen sesleri ile, ayakta tutmayaçalıştığım dünyamı başıma yıkmışlardı.Hiçbir zaman annemin yiyemeyeceği yüzlerce pasta yaptım; hiçbiri birlikte yediğimizpastalardaki mutluluğu bana vermedi.İnsan en çok canı yanınca gülüyor; ben çok gülüyorum, acılarımı mutlulukla harmanlayıpkahkaha ile etrafıma saçıyorum, bu bir çeşit isyan en büyük eylemim gülümsek, en güçlü silahım;kahkahalarım.Gerçek aşk yok demeyin. Gerçek aşk var; sadece onu yaşayacak kadar yürek yok hiç birimizde!Herkes, bu hayatta öyle ya da böyle birşey ile savaş vermekte, bu savaş doğrultusunda yara alıpacı çekmekte fakat insanların, yaşamda hangi konumda olduğu verdiği savaş, çektiği acı ve bu ikiolguya verdiği güç belirler.En son güzel uyuduğumun, en çok güldüğüm günün üzerinden çeyrek asır geçmiş bile.
(Tanıtım Bülteninden)
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.