"AZİZİM İKİ GÖZÜM
n
n
Akıp giden zamanları da aradığım yok,
n
Peki, bu koşturmam da niye!
n
Neyin peşindeyim bilmiyorum,
n
Yoruluyorum bir şeyleri aramaktan,
n
Bir yerde durmak istiyorum,
n
İçim içime sığmıyor, nedenini bilmiyorum.
n
Nedenini bilmediğim bir sevinç kaplıyor içimi,
n
Bir yolcu bekler gibiyim, kim gelecek, kim?
n
Sadece bir yeni ilkbahar geldi,
n
Geçmiş baharlara benzemeyen,
n
Sanki bir buluşma öncesindeki heyecan,
n
Kalbim bir başka türlü atmada yeniden.
n
Şimdi nereden çıktı bilmem, kırmızı karanfil almak?
n
Çivit mavisi gömlekleri çıkarmışım arşivden,
n
Bilinçsiz davranışlarım nüksetti fark etmeden.
n
Kalp şekilli kol düğmelerini bulup çıkarmışım,
n
Kravat iğnesi takmışım yıllar sonra,
n
İstasyon Caddesi’ne nasıl geldiğimi bilmiyorum.
n
Hani bu yolda tam üç yıl liseye gidip gelmiştim,
n
Sanki yabancı bir yerde gibiyim şimdi,
n
Elimdeki kırmızı karanfili fark edip, çöpe attım,
n
Hatırladım birden, içime doldu bin bir hüzün,
n
‘Bu ne hal’ deme, ben söyleyeyim, gülme sakın,
n
Beni ilkbahar çarpmış güzelim, azizim, iki gözüm."
n
n
n
-Zekeriyya BİCAN-
n
n
(Tanıtım Bülteninden)
n
n