“Öyle ise karar vermemek için çok zahmet çekmeyeceksiniz... Ben de yenilik gerçek zannettimdi... Bizde bu züğürtlük varken... Böyle söylenilir, söylenilir, birçok tatlı hayâller kurulur, -gülerek Süreyya’ya, Necip’e bakıyordu sonra vazgeçilir, değil mi? Zaten bundan kolay şey mi olur? Ağabeyim malum ya, evvela bir heves, bir heves... Üstüne uyku... O Paris’e de böyle gidip gelmedi miydi?” Suat bu lakırdıların arasında hep kendi kendine: “Ah akşam olsa!” diyordu. Akşam üstü hepsini kanırıp yola çıkardı. Fakat son tren gelip de dadısının çıkmadığını görünce canı pek sıkıldı; o kadar yalvardığı halde babasının belki aldırmayacağını düşünerek kızıyordu. Dadısı ertesi akşam, öbür akşam da gelmedi; Suat her gün akşama kadar bin sabırsızlık işkencesiyle bekliyor, bütün gün umduğu halde son saatte umudunu kesip onun gelmeyeceğini, gelse bile boş geleceğini düşünüyor, kederleniyordu.”
(Tanıtım Bülteninden)
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.