Atmayan kalpleri alacakaranlıkta boğuldu. Acıyla yoğrulan isimleri keskin bir "AH" doğurdu. Ve bir sonun başlangıcında, acının gözyaşı kaburgama damladı. Ateş mavisi, ruhuma ucu bucağı olmayan bir yangın bağışladı. Alevler büyüdü, büyüdü. Artık tüm cephelerimiz birer köz yığınından ibaretti.
"Sevgilim, yangınlarına âşığım.
Tanrı şahidim olsun ki, ya kendi ellerimle söndüreceğim ya birlikte yanacağız."
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.