Gölge Yükü
Bu bozkırEkinleri sarı yazlar kadar eskiEvler;Dağıldı şimdiYaralı kuşlar gibi kentlereSeslerini tanımakta zorlanıyorumKorku dolu ormanında,Paslı bir demire tutunmuşÖylece direniyor ışıklarSabahın ilk çığlığıAydınlığı ellerininKentlerin bir ucundan girinceKirlenmiş gölgeleri duruyor duraklardaYollar unutmuş adlarını,Bu kalabalıkta,Rengini yitirmiş sabah güneşiBoşluğa tutunuyor.
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.