“Sonuncu tekil şahıs şiirler yazıyorumsabahları, tüy kadar hafif kelimeler,duyulur duyulmaz sesler, bir gözüm kançanağı. Günün gerisi aheste adımlarlageçiyor, akşam yaklaşırken kabarıyoryeniden içim, akşam kan çanağı.Benim asıl yurdum oysa gece: Sağlamdireklerin üstüne çatılmış karanlığındibinden sökün ediyor ağrılı sahneler.Herkes uyuduğunda çıkıyorum dışarıya,dışarı içeri dinlemiyor gece, öbürgözüm kan çanağı.”
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.