“An be an deviniyorum devrimimeÇırpıyorum kanatlarımı, yükseliyorumGöğün şefkatini arıyorumHırpalanmak pahasına süzüyorumBeyazı, maviyi
Bulutları aşarken ya da bulutlara paralelBaşka kanatlılar var sağımda solumdaGeride kalanları oluyor iz almış, iz bırakmışBazıları halen kanat uzaklığımdaDuruyor gibiler kafamı çevirdiğimde Uygun kanat çırpışı, marş marş diyeBirlikte göğe çıktıklarım, göğde bulduklarımBir yandan aşkın devrimi başlıyorHep yanı başımda süzülen ile…”
“…Üzülsem mi sevinsem mi bilemedim ama ben Ada’ya o da Umut’una kavuşmuştu. Artık çiçek verebileceğim iki kişi vardı.Teşekkürler Mayra.”
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.