Turgut Akaslan’ın şiirlerini okurken; yüreğimin sesinden dumdum dumuluyorum; İstanbul-9 gemisinin güvertesinde çayımı yudumluyorum.
Boş kaynayan tencere, sarhoş gibi oynayan camı kırık pencere; şiirin eski ve yeni damarlarıdır. Sokaklar karaböcek-tir, caddeler sivrisinek-tir, meydanlar arı-dır, yani şiirin yağmurudur, çamurudur, karıdır.Turgut Akaslan’ın şiirlerinde; nesnel olguların ereğil ve özgürlüğünü aşıyorum. “Ölüme geç kalan adamın ölüler için yazdığı şiir” imi yeniden, tekrar tekrar yaşıyorum. Yüreğimdeki şiirin radarıyla, anladığım kadarıyla benim için en güzel yorum:“Benim Şiirim Yalnızlık” kitabının, kalabalık ama çok kalabalık okurlarla buluşmasını diliyorum.Sevgimle, saygımla, düşüncemle...
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.