Bak adamım;
Aşk hakkında herkesin bir fikri, yorumu, düşüncesi vardır elbet.
Oysa çoğu kimse aşk kelimesinin nerden geldiğini bilmez.
Bir rivayete göre aşk; Arapçada ki “aşeka” kelimesinden gelir.
Aşeka, bir ağacı saran, besinini ağaçtan alan ve zaman içinde ağacı kurutarak öldüren sarmaşığa denir.
Bizim hikâyemizin kahramanı da bir aşeka...
"Yokluğun, aşeka oldu ciğerlerime.
Her nefes alışımda soluğumdan yakaladı üşüyen yalnızlığım.
Sensizliğime ağladı aydınlanmayı bekleyen geceler.
Günler geçmek bilmedi, aklımın duraklarında bekleyen senden.
Senden geçecek son günü beklemek oldu yüreğime aşeka.
Umut, seni sevmekti.
Umut, senin de beni sevdiğini bilmekti.
Oysa umut,
Asılsız bir hikâyenin aslında, kavuşabilmekti.
Hoş geldin son durağım, hoş geldin aşekam..."
(Tanıtım Bülteninden)