“I hain’t afeerd,” he kept saying to himself. “I hain’t afeerd o’ nothin’ nor no-body; but he lay brooding until his head throbbed, until darkness filled the narrow gorge, and the strip of dark blue up through the trees was pointed with faint stars. He was troubled when he rose, and climbed on Rome’s horse and rode homeward -so troubled that he turned finally and started back in a gallop for Hazlan.
(Tanıtım Bülteninden)
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.