Hayat mucizelerle doluydu.
n
Bazen küçük bir kalpte, bazen bir kar tanesinde, bazen yıldızların arasında... Bazen de tam yanı başımızda!
n
n
Sahip olduğum küçük mucizenin adıydı Pamir Ege. Huzuru, neşeyi, sevgiyi hissetmek için sadece ona bakmak, bazen yalnızca onu düşünmek bile yetiyordu.
n
Ufacık bedeniyle zor günleri atlatmam için bana güç vermişti. Bana bir aile vermiş, en iyi arkadaşım olmuştu.
n
Beni kırılgan, çaresiz, gencecik bir kızdan; cesur ve güçlü bir kadına dönüştürmüştü. Annesini kimsesizlikten kurtaran, ona yaşamak için bir neden veren bir bebek.
n
n
Benim bebeğim.
n
Birlikte iyiydik. Birlikte güvendeydik. Birer kardeşten farksız olan iki deli arkadaşa ve hepimize annelik eden tatlı bir kadına sahiptik.
n
Başka birine ihtiyacım olmadığını sanıyordum. Bir daha bir adama güvenemeyeceğimi, kalbimi aşka açamayacağımı sanıyordum. Ta ki Doruk Ataoğlu’yla karşılaşana dek.
n
Doruk etrafımdaki varlığıyla kalbimin kilitli kapılarını her gün biraz daha zorlarken geçmişteki kırgınlıklarımla savaşmak istememi sağlıyordu.
n
Bir vaat değerindeki sözleriyle beni kuşatıyor, ona güvenmem için tüm yüreğini ortaya seriyordu.
n
Bütün bunlar nasıl sonuçlanacak merak ediyordum.
n
İkimizin varacağı yer neresiydi?
n
n
n
(Tanıtım Bülteninden)
n