Hakimiyet sahibi değiliz.
Ama kalp kırmamak için çıktığımız her istikamet virajlıdır.
Susmak istiyorum, zaman yolcusu olduğum bu yolda.
Susturmak istiyor, zaman.
Susmak iyidir diyorum, sustuğunda geçer.
Çoğu kelimeler boğazında düğümlenir.
Nefes alırken sanki bir şey takılır.
Yutkunur, öksürür ve tıksırırsın.
Konuşurken anlarsın cümlelerin yarım yamalak çıktığını.
O yüzden anlamaz karşındaki seni, o yüzden anlaşılmazız.
O yüzden susmak iyidir.
Kırılır, cam parçaları gibi anlamsızca günler geçirirsin.
Bugün Pazar der Cuma’dan çıktığını bile fark etmezsin.
Hızlıca gerçekleşir yavaşça öldürür seni:
Anılar, yaşanmışlıklar, unutulamayacaklar.
Her şeyi bir kenara atasın gelir kağıt parçası gibi.
Ama yakmadıkça çöp poşeti gibi kapında bekleyiverir.
Alıp biri götürmeli, alıp biri atmalı, alıp biri yakmalı.
Yoksa ne gelir elden, gökteki selden, düşen kar tanesinden.
Gözyaşına benzer mi hiç birisi, akar mı yavaş yavaş usulca.
Benzemez işte.
Bu da benim sana yazdığım son mektuba benzedi.
Teşekkür ederim.
(Tanıtım Bülteninden)