Sincap bir bahar günü parkta o ağaçtan bu ağaca koşturup oynarken ağaç arkadaşlarının mutsuzluğunu fark etti. Her biri yakınıyordu ve hepsinin ortak bir isteği vardı: Bu parkı terk edip gerçek bir ormana gitmek.Peki bu mümkün müydü?
Gülgün Çako’nun yazdığı Yürüyen Ağaç kitabına Dilek Yördem’in renkli resimleri eşlik ediyor.
TadımlıkYüzünü elleriyle kapattı. Sonra yine açtı:“Bir, iki, üç, dört ağaç yürüyor. Vay canına... Gerçekten yürüyorlar. Bir, iki, üç, dört...”Derken gözlerini dünya kadar açtı:“Bir ağaç koşuyor arkadaşlarının arkasından. Hatta başında bir kuş uçuyor.” Evet, ardıç hâlâ koşuyordu arkamızdan. Ardıçkuşu başında uçuyordu.Hep beraber selamladık çocuğu. O hâlâ kemiriyordu havucu, gözlerinde hayaller koşturuyordu. Tıpkı yağmur damlaları gibi.
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.