“Kendimi yıkılmaz bir bina olarak görürdüm. Şimdi ise bir enkaz. Başarılarım kandırmış beni. Aynadaki görüntüme bakıp mükemmel olduğumu düşünmüşüm. Yüreğim derdini anlatmaya çalışmış. Susturmuşum yüreğimi. Ruhum küsmüş bana. Hastalanmış. Taşıyamaz olmuş bedenimi...
”Artık duyamıyorum yüreğimin sesiniÖyle pas tutmuş ki yüreğim öyle yıpranmış ki acılardan Gülmek büyük bir günah gibi
Acılarımız yüreğimizin ışığını keser. Hayatın büyüleyici güzelliklerini göremeyiz. Zaman geçer ve farkına varmadan yaşlanırız. Önce ruhumuzu öldürürüz. Ruhsuz bir beden yaşayamaz zaten. Bedenimiz ölürken ruhumuzu da öldürürsek koca bir hiç olarak elveda deriz hayata.
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.