Üç bölümden oluşan eserde; çevrimiçi aracıların kavramsal çerçevesinin belirlenmesi, Türk hukukunda düzenleme ihtiyacının tartışılması ve çevrimiçi aracıların işletmelerle kurduğu ilişkinin hukuki temele oturtulması sorunları ele alınmaktadır. Anılan sorunlar 2019/1150 (AB) sayılı Tüzük, 6102 sayılı Türk Ticaret Kanunu'nun Acentelik Kısmı, 1986/653/AET sayılı Yönerge hükümleri ile bunların yorumunda kullanılabilecek yargı ve rekabet otoritelerinin kararları çerçevesinde çözüme kavuşturulmaktadır. Tezin birinci bölümünde AB mevzuatı uyarınca çevrimiçi aracılar tanımlanmakta ve Türk hukukundaki benzer kavramlarla tanım karşılaştırılmaktadır. İkinci ve üçüncü bölümde kavramsal altlama ile karşılaştırma yöntemleri kullanılarak çevrimiçi aracıların Türk ve Avrupa Birliği hukuku açısından acente niteliği değerlendirilmektedir.
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.