sonra... kendi adımı buldum harfin ağaçlarında üzerime örttüm. sarındım durmadan. anladım ki ad insan hamuruyla kaynayan akl-ı evvelin sırrı kör olduğu ilk karanlık gömüldüğü yalan! belki de içimizi döktüğümüz dünya arş-ı alaya dek yükselen karanlığın emzirdiği pür imlâdır.
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.