yaram öldü! yaram öldü!çiçeklerle pıhtıladım ilkinve taştan bir kabukla örttüm gözünükancidarına çarpa çarpa ağlayacak damara çekildi suspus
o damar ki, ağrı dağı kalbimin her güz saklanmaya yükselir zirvesi, atmaya en olmayacak anın şakağında beslenmeye saklanır, dallanmayadilimdeki sinsi urun uzanmış kolları olmaya
(uğ)urum: büyümeyen ve fakat çoğalan sesi çocukluğumun yetişkini oynadığım her sahnenin sonunda yapışıp yakamabir elinde gül sapından kamaylakaldırıp g/özkabuğunu varlığımın inceden onu hayatla burun buruna getiren
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.