Ölüm’ü bilmek, onu başkasına bir bilgi olarak aktarmak olanaksız. Bir iç deneyim sürecinde hayatımıza temas eden ölüm duygusunu Dil’e çağırabilir, ondaki hakikati açiğa çıkarabilir miyiz? Bunun biricik olanağı şiirdir. Belki böylece, parçalanmakta olan varlık koşulunun altını çizebiliriz. Celâl Soycan, Ölüler İçin Oda Müziği’nde, bu yolla ölümü hayata dahil edebilmeyi deniyor. Bu şiirleri, ölüm karşısında etik bir önerme olarak okumak da olanaklı.
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.