Kafesin içinde vatan hasreti çeken bülbül için ne çok üzülmüştüm o zaman. Bütün bülbüllerin kafeste yaşadığını sanırdım. Babam, “Kızım Dilşah, bülbülün yeri kafes değil; gül dalıdır. Bülbül güle âşık olmasa, böyle yanık yanık ötmese, insanlar da onu yakalayıp kafese koymazlardı. Bülbülün çektiği dilinin belasıdır,” dedi. Sonra da bir bülbül şarkısı söylemeye başladı:
Aşık der ki bende vur,Suyu kaldır bende vur,Yedi yerimde yarem var,Bir ok al sen de vur.
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.