Öldüğü günü hatırladı. İçi sızladı. Oysa o günün sabahında nasıl da neşeliydi. Uyanmış, giyinmiş kuşanmış, aşağıya inerek kahvaltısını yapmıştı.
Artık adet haline getirdiği üzere, yemek masasının diğer tarafında kalan kapının yanında ayakta duran uşak
Alfred ile sohbet etmişti. Ne diyordu Alfred o sabah, “Bu kadar yüksek dozda gerçek, sonun başlangıcı olur!”
‘Öyle de oldu’ diye düşündü. ‘En azından benim için.’
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.