Beyaz ve mavilarimi aldın benden
Kırmızı öldü sonra benim için
Yalnızlığımın adını siyah koydum
Işığımı siyahın kesti sonra
Sana teslim yüzümü, gökyüzüne mahkum ettin
Bulutların uzak, mağrur, bulanık ve karanlık yüzün beni hapsettin
Oradaydım, tek kelime bile etmedin
Güneş yapraklarına vurdukça gölgesi büyüyen bir ağaç gibi sustun
Yalnızca Sustun.
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.