Şair, saçlarına güneş değmemiş kızların ve hep kayıtsız bir koşunun özlemini taşıyan gençlerin ülkesinde dünyaya gelir.
‘Sanıyor musun ki öyle kolay vazgeçerim davamdan, öyle kolay ölür müyüm ben zafere ulaşmadan, elim kalem tutana dek şiir yazacağım’ diyerek direnişe geçer.
Kabil'in Habil'i öldürdüğü günden beri yollardayımKanıyor yorgun parmaklarımDağda Güvercin yuvası buldumVe ağlıyordu iki yolcudan biriSırrını kimseye açmadım inanYanağına elimi koyupAnt verdiğim o günden beriKabil dağa kaçtığı günden beri yoldayımHer nerede asamı yere vurupDiz çöktüysemYalnızlığın azizliğin bürünüpDuaya durduysamOradaDudaklarımın gerisindeBir ah kıvrandıDudaklarımın tel örgüsündeBir ah kanadı.Gözyaşların avuçlarımda hatıra kaldı.Buz tutmuş ağaçlarBillurdan heykeller gibiArdımdan bakakaldıKabil’in Habil’i öldürdüğü günden beri yoldayım
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.