Hep korku vardır gözlerindeHep eziklikÖyle masum öyle bihaberdi ki dünyadanSadece çocuk yüreğiyle ve içgüdüleriyle Bir eksiklik hissederdiFarkında olmadanOnu bağrına basan, doya doya koklayanTüm sıcaklığını bedeninde hissedeceğiSığınacağı bir sineBir ana kucağı arıyordu bilinçsizceKocaman kocaman açarak baktığı ela gözlerindeYalnızlığın büyük hüznü vardıHep takatsiz, mecalsiz dururdu ayaktaKüçük omuzlarında büyük bir yük taşırdı adetaHenüz dünyaya gözünü açarken Ve merhaba diyerek keşfederken evreni Annesi bir melek gibi uçup gitmiş Yapayalnız bırakmıştı Gülseren’iMahallenin çocukları sık sık ona içini acıtan o soruyu sorardı“Gülseren çiçek ne gibi kokar?”0, yazgısı karalı sevgisizliğin burukluğu, hüznü yüzüne vurmuşBaşını kaldırıp, cılız, naçar ve acılıGözlerle bakarak cevap verirdi:“Çiçek ana kokusu gibi kokar”
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.