Zaman, yaşamda en belirgin kavram, benim şiirimde de olduğu gibi.
Bize ait olmadığımız bir yerde bir eğretilikle durduğumuzu, kaybolduğumuzu, ait olduğumuzu düşündüğümüzde bile yasamın ortasında kalakaldığımızı ama hep bir boşluk olgusuyla doldurmaya çalıştığımız zamanın ortasında tamamlanmamışlıkla başbaşaolduğumuzu düşündürüyor.
“Utançlarımız acımasızlaştırıyor diktiğimiz ağaçlar şehirlere sığmıyor, görkemini yitirmiş bahçeler gibi ışıklarını söndürüyorsun baharın ait olmadığın bir ormanda kayboluyorsunyasamın kursun delikleriyle dolu her tarafını sızlatıyor zamanını tüketmiş kurtlar”
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.