Sürgün yemiş saatler sevgili;Ne akrebin takati var ilerlemeye,Ne de yelkovanın bir arzusu, akrebi takip etmeye…
Yakamozlar ay ışığında ölümle pençeleşirken sevgili;Ne denizdir sahile kavuşmaya meyilli,Ne de kumsaldır, denize silkelenmeye gayretli…
Can çekiliyor, köprücük kemiğinde takılı durur sevgili;Ne ruhtur, bedenden vazgeçmeye güç yetire,Ne de Azrail’dir, vakti gelene az daha mühlet vere…
Ondan mıdır sevgili?Durmuş saatlerde hüzün saklı,Ve her kumsalın bir hikâyesi,Her sekaratın bir terlemesi var…
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.