Bêje; bêdeng, bêerk, bêkes, bi serê xwe û jibîrkirî dibin... Bêje kederan jî dikişînin, bi janan dinalin, dimînin... Ku bi pênûsê tav xwe dide ser, bi xwe de tên, gazî dikin, peyaman ji hev digirin; ma ne pêkan e hestkirina dilşahiyên wan ên vejîna jinûve... Dema ku min ew ber hev kirin, bi hestên wisa tev geriyam.
Sözcükler; sessiz, işlevsiz, kimsesiz, yalnız ve unutulmuş olabilir mi... Kederlenir, acılarla kıvrılır, inlerler mi... Ve kalemle güne erişince kendine gelir ve çığrışırlar mı; yeniden diriliş sevinçlerini hissetmemek mümkün mü... Onları derlediğimde böyle duygularla yüklendim.
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.