İçimden çekip çıkarılmayıBekliyordu nice yalnızlıklar.Kâğıt kesiği, kâğıt yanığıAcısı doluyordu emanet kalbime.Dikişsiz, damarsız, kansız, atımsız…Benim gerçeğim,Etrafımda olan bitenden asılsız.Aşkın sureti neye benzerdiHatırlardım belki hafızamı zorlasam.Halbuki küf kokusu taşıyordu kente aklım,Neye karışsa,Bir cinayetin faili oluyordu.Sentetik bir kuantum düzen.Kamyon yüküyle sıradanlık biniyor omuzlarıma.Herkes oluyorum.Bir kervan yürüyor önümden,İçinde bir tek ben yokum.
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.