Mavi bir melek getirdi seni bana. Tüm yolculuklardan yorgunken ruhum. Işıktan notalardan dökülüyordu tüm sesler. Yaradan gülümsüyordu senden akarken. Gülümsedim gözlerinden O’na; dokundum parmaklarından sonsuzluğa… Her bir nota ilmek ilmek örüyordu ilahi bir aşkı… “Ermiş bir ruhun” dünyaya bir pencerenin huzur veren açıklığından seslenmesi gibiydi yankılar… O an aşk sendin; yansımada dans eden gölge, o da bendim… Şimdi, yansıyan ışıktaki gölge, dönüyordu sonsuzluğun ahengiyle… Yansımanın, gölgeyle dansında mutluluk vardı.
Sonsuzluğun sesi…Kalp atışımı nabzında duy…Kanındaki, soluğundaki, ruhundakivarlığım ben. Rüyalarına geldim,uyandırmak için gecenin karanlığından seni;güneşin oldum, zifiri gece karanlıklarında,yollarını aydınlatmak uğruna…Hatırladın…Unuttun…Bu kez unutmadan sonsuzbir aşkla, beni yeniden sever misin?
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.