Otuzlu ve ellili yılların arasındaki on sekiz yılını, Eugenia Ginzburg, bu buzul çağı takımadalarında geçirir. Bu yıllarda, büyük oğlu Alyosha, Leningrad'daki kıtlıkta ölür, kendisine öldüğü bildirilen kocasının izini kaybeder, dört yaşındaki oğlu Vasya'dan ayrılmak zorunda bırakılır ve oğlunu onaltı yaşına gelene kadar göremez. Oğlunun giriş vizesi için inatçı bir mücadele verdikten sonra, onu serbest vatandaşların refakatinde Magadan'a getirtir; bilerek ya da bilmeyerek bu işe karışan aynı serbest vatandaşların evinde onunla yeniden buluşur ve genç Aksyonov, şöyle fısıldayarak onu derinden etkiler: "Onların önünde ağlama." On iki yıl önce annesinden koparılan onaltı yaşındaki bir gencin bu sözleri, bütün romanın ifade ettiğinden daha büyük bir anlam taşır onun bağlılığı. "Onların önünde ağlama" - o, daha sonra annesine ifade ettiği gibi "bizim insanlarımıza, yeraltı ülkesine" aittir.
- Heinrich Böll
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.