Dudaklarının kıyısında sevgi mi hüzün mü
n
ne olduğu belirsiz duygulardan müteşekkil çizgiler…
n
ve ziftleşmekten kurtarmak ister gibi kalp otağını,
n
gözyaşı barajlarında yıkanır Tamara.
n
Cehaletin tüm karanlığını cübbesinde taşıyan keşiş,
n
bir ağ gibi atar bu ulvi sevdayı dalgalara.
n
Şair vurur usul usul bu acıyı zılgıtlara.
n
Ve gece… lacivert gece, zifiri gece… alır zalimden nazenin yari.
n
Vuslatı “firak” libasına sararak sunar çifte ruhlara.
n
Öyle bir sevinç ki bu ancak acısı yankır kayalıklara;
n
“Ahhhh…… Tamaraaaaa!..”
n
Bu destanı şiir şiir örmek kaldı delikanlılara.
n
Artık bir potada erimenin muştusunu anlatır mahilere mahyalara.
n
Artık Artos’un şahitliğinde seslenecek bu sevda asil ruhlara.
n
Van Gölü’nün serin dalgalarından nefesin alınmada Tamara!..
n
n
(Tanıtım Bülteninden)
n
n