Yaram öldü! yaram öldü!çiçeklerle pıhtıladım ilkinve taştan bir kabukla örttüm gözünü kancidarına çarpa çarpa ağlayacak damara çekildi suspus o damar ki, ağrı dağı kalbimin her güz saklanmaya yükselir zirvesi, atmaya en olmayacak anın şakağında beslenmeye saklanır,dallanmayadilimdeki sinsi urun uzanmış kolları olmaya (uğ)urum: büyümeyen ve fakat çoğalan sesi çocukluğumun yetişkini oynadığım her sahnenin sonunda yapışıp yakama bir elinde gül sapından kamaylakaldırıp g/özkabuğunu varlığımın inceden onu hayatla burun buruna getiren.
(Tanıtım Bülteninden)
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.