“Bahar şiirle karşılansın diye devşiriyorum iklimleri,
n
Deviniyorum da bununla.
n
Ekmek, un, papaya yapıyorum,
n
Kesilmiş üçgenlerden.
n
Yarım kalmış cümlelerden, düş.
n
Ben bu şiiri kaybettim,
n
Pan, flütünü çaldığında.
n
Kesirler kaldı hayranlık duyduğum paydadan.”
n
n
Şiirde öyle merkezi bir hal var ki;
n
Atlaslardan çıkıp biraz boşluğa bakmak,
n
Anahtar çoğu zaman.
n
Şiirde keskin bıçak yarasını iyileştiren şifalı merhem var.
n
Damıtılmış dizelerin saf kokusu,
n
Eter’e varan Simya’nın yolu.
n
Şiirde dünyanın boşluğu var.
n
Kanat çırpıp uçabiliyorsak, Ne güzel!
n
n
Özgür Polat
n
n
(Tanıtım Bülteninden)
n