DUT AĞACI Beni neden sattın bir kaç istanbula'a Artık zapt edemiyorum mahzendeki ruhlarımı Kafamdaki gergedanlar da çok büyüdü İyi ki dinozorlar mevsimi değil iklimlerim Cemreler düşmedi,boynu bükük nergislerin kucağına Giderken dönecektin kışın ilk baharında Beni üzmemeye söz vermiştin Babamdan kalan o son dut ağacı altında.
(Tanıtım Bülteninden)
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.