Ah şu ömrümün yaprak döken sonbaharındaHapis kaldım köhnemiş dört duvar arasındaBazen vahşi bir yaratık gibi gözüken duvarlarBeni bir paçavra misali oradan oraya yuvarlar
Kahrımı çok çekti şu üstünde yattığım yerlerBir anne gibi, bir baba gibi kasavetimi çekerlerSanki tek sırdaşım, tek yoldaşım olurdu halılarEmpati kuran bir dost gibi, beni bağrına bastılar
Bir çift çarpık ayaklarım var, sürekli sallanan kafamSol elimden başka yoktur hiçbir dostumla aramSürünürüm paslı bacaklarımla, iki tur volta atarımBilmiyorum şu dünya zindanında kaç yıl yatarım
(Tanıtım Bülteninden)
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.