Babam bütün hevesimi kırdı: “Oğlum, bana sorma, ananla kırk yıldır evliyim, ben baş edemedim, Allah yardımcın olsun!” Hadi bakalım, azcık bir umudum vardı, o da gitti. Bir hafta kadar zaman geçti, bir gün anam beni yakaladı; “Zülküf’üm ne zaman evlenip de bana mürüvvetini göstereceksin?” “Ne mürüvveti ana!” dedim. “Ben daha kendi karnımı doyuramıyorum ki sana mürüvvet göstereyim.” Anam; “Olur mu?” dedi, “Sen devletimizin koskoca bir memurusun, emekliliğin garanti. Karnını doyuramamak da ne demek! Üstelik de kızlar sırada; elini sallasan ellisi, kolunu sallasan pullusu… Yeter ki sen he de. Ben sana ne kızlar bulurum. Hem de hâli vakti yerinde olanlardan.” Oradan kardeşlerim atıldı: “He de abi, he de abi…”Allah biliyor ya o gün içimde bir muziplik vardı; şeytan dürttü; “He de bakalım ne yapacak?” dedim, kendi kendime. Keşke demez olaydım, “He ana,” dedim, “Görelim bakalım ne yapacaksın?” Anam oradan atıldı, bir de tatlı konuşuyor ki; “Zengin mi olsun, gönlüne göre mi olsun?” “Güzel olsun, ama güzellik herkese göre değişir.” Bu cümleden sonra anam “Sen orasını bana bırak,” diyerek yeniden söze girdi: Ben de “Bıraktım,” dedim, “Merak ediyorum kimi bulacak?” Aradan on gün geçmeden, bir akşam geldim, anamın yüzünde güller açıyor. Bir tatlı dil, bir şakalaşmalar ki… Sormayın.” Kız kardeşlerime sordum: “Ne oldu gene Sultana?” “Sana bir kız bulmuş,” dediler.
(Tanıtım Bülteninden)
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.