"Ruhun mabedine gir ve sessizce dolaş bu gece..."
n
n
Mavi bir melek getirdi seni bana. Tüm yolculuklardan yorgunken ruhum. Işıktan notalardan dökülüyordu tüm sesler. Yaradan gülümsüyordu senden akarken. Gülümsedim gözlerinden O’na; dokundum parmaklarından sonsuzluğa… Her bir nota ilmek ilmek örüyordu ilahi bir aşkı… “Ermiş bir ruhun” dünyaya bir pencerenin huzur veren açıklığından seslenmesi gibiydi yankılar… O an aşk sendin; yansımada dans eden gölge, o da bendim… Şimdi, yansıyan ışıktaki gölge, dönüyordu sonsuzluğun ahengiyle… Yansımanın, gölgeyle dansında mutluluk vardı.
n
n
n
Sonsuzluğun sesi…
n
Kalp atışımı nabzında duy…
n
Kanındaki, soluğundaki, ruhundaki
n
varlığım ben. Rüyalarına geldim,
n
uyandırmak için gecenin karanlığından seni;
n
güneşin oldum, zifiri gece karanlıklarında,
n
yollarını aydınlatmak uğruna…
n
Hatırladın…
n
Unuttun…
n
Bu kez unutmadan sonsuz
n
bir aşkla, beni yeniden sever misin?
n
n
Özlem SÜYEV
n
n
(Tanıtım Bülteninden)
n
n